Stabat Mater

Estaba la Madre de dolores junto a la cruz llorando, mientras su Hijo pendía.

Su alma llorosa, triste y dolorida, fue traspasada por una espada.

¡Oh cuán triste y afligida, estuvo aquella bendita Madre del Unigénito!

Estaba triste y dolorosa, como madre piadosa al ver las penas de su divino Hijo.

¿Qué hombre no lloraría, si viese a la Madre de Cristo, en tan atroz suplicio?

¿Quién no se contristaría, al contemplar a la Madre de Cristo, dolerse con su Hijo?

Por los pecados de su pueblo, vió a Jesús en los tormentos, y sometido a los azotes.

Vió a su dulce Hijo morir abandonado, cuando entregó su espíritu.

¡Oh Madre, fuente de amor! ¡Haz que sienta yo la fuerza de tu dolor, para que contigo llore!

Haz que arda mi corazón en amor de Cristo mi Dios, para que así le agrade.

¡Oh santa Madre!, haz esto: graba las llagas del crucificado en mi corazón profundamente.

De tu Hijo, lleno de heridas, que se dignó padecer tanto por mí, reparte conmigo las penas.

Haz que yo contigo piadosamente llore y que me conduela del Crucificado, mientras yo viva.

Haz que esté contigo junto a la cruz, pues deseo asociarme contigo en el llanto.

¡Oh virgen la más ilustre de todas las vírgenes!, comparte conmigo tu amargura, haz que contigo llore.

Haz que lleve la muerte de Cristo; hazme socio de su pasión y que venere sus llagas.

Haz que, herido con sus heridas, sea yo embriagado con la cruz y con la sangre de tu Hijo.

Para que no me queme y arda en llamas, por ti, oh Virgen, sea defendido en el día del juicio.

¡Oh Cristo!, cuando hubiere de salir de aquí, dame por tu Madre, que alcance la palma de la victoria.

Cuando mi cuerpo feneciere, haz que a mi alma se le dé, la gloria del paraíso. Amén.



Stabat Mater dolorosa, iuxta Crucem lacrimosa, dum pendebat Filius.

Cuius animam gementem, contristatam et dolentem, pertransivit gladius.

O quam tristis et afflicta, fuit illa benedicta, mater Unigeniti!

Quae maerebat et dolebat, pia Mater, dum videbat nati poenas inclyti.

Quis est homo qui non fleret, matrem Christi si videret in tanto supplicio?

Quis non posset contristari, Christi Matrem contemplari, dolentem cum Filio?

Pro peccatis suae gentis, vidit Iesum in tormentis, et flagellis subditum.

Vidit suum dulcem Natum, moriendo desolatum, dum emisit spiritum.

Eia, Mater, fons amoris, me sentire vim doloris fac, ut tecum lugeam.

Fac, ut ardeat cor meum in amando Christum Deum ut sibi complaceam.

Sancta Mater, istud agas, crucifixi fige plagas cordi meo valide.

Tui Nati vulnerati, tam dignati pro me pati, poenas mecum divide.

Fac me tecum pie flere, crucifixo condolere, donec ego vixero.

Iuxta Crucem tecum stare, et me tibi sociare in planctu desidero.

Virgo virginum praeclara, mihi iam non sis amara, fac me tecum plangere.

Fac, ut portem Christi mortem, passionis fac consortem, et plagas recolere.

Fac me plagis vulnerari, fac me Cruce inebriari, et cruore Filii.

Flammis ne urar succensus, per te, Virgo, sim defensus in die iudicii.

Christe, cum sit hinc exire, da per Matrem me venire ad palmam victoriae.

Quando corpus morietur, fac, ut animae donetur paradisi gloria. Amen.